(Na środku sceny stoi stół przykryty białym obrusem, w widocznym miejscu wisi kalendarz z zaznaczonymi dniami Wielkiego Tygodnia)

Dziecko I:

Wielkanoc to najstarsze i najważniejsze święto chrześcijan . Obchodzone na pamiątkę zmartwychwstania Jezusa. Poprzedza ją Wielki Tydzień, w którym wierni przeżywają zdarzenia sprzed 2 tys. lat.

Przedstawiamy tradycje związane Wielkim tygodniem. Te zapomniane, i te które jeszcze dziś są obchodzone.

Palmy wielkanocne

(dzieci przy stole stroją palmy)

Dziecko II:

Wielki Tydzień zaczyna się od strojenia palm. Strojenie palm i ich święcenie w Niedzielę Palmową nawiązuje do wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Palmy po dzień dzisiejszy stanowią nie tylko element zdobniczy w domach, ale mają również szerokie znaczenie i zastosowanie w ludowej kulturze.

Po święceniu zatyka się palmę przed głównym wejściem do domu ,żeby chroniła przed piorunami cały dom i rodzinę. Dawniej po przyjściu z kościoła chłopcy bili dziewczyny palmami po nogach na znak "żeby zdrowe były i by je nogi nie bolały" a po rękach "żeby były pracowite".

Jednak ta tradycja pozostała tylko we wspomnieniach starszych ludzi.

Świąteczne porządki

Dziecko III:

Przed Wielkanocą robimy wielkie świąteczne porządki, nie tylko po to, by mieszkanie lśniło czystością. Porządki mają także symboliczne znaczenie- wymiatały z mieszkań zimę, a wraz z nią wszelkie zło i choroby.

(dzieci zrywają kartki z kalendarza aż do środy)

Wielka środa

Dziecko IV:

Kolejnym ważnym dniem Wielkiego Tygodnia jest Wielka Środa. Dawniej młodzież, zwłaszcza chłopcy topili Judasza. Ze słomy i starych szmat robiono wielką kukłę, którą wleczono na łańcuchach po całej okolicy. Po drodze ustawiali się gapie, którzy okładali kukłę kijami. Na koniec wrzucano Judasza do wody. Wymierzonej w ten sposób sprawiedliwości stawało się zadość.

( dzieci zrywają następną kartkę z kalendarza)

Wielki czwartek

Dziecko V:

W Wielki Czwartek wierzono , że woda nabiera niezwykłej mocy- dodaje dziewczyną urody.

W tym dniu wchodzono do lodowatej wody. Chociaż łamało w kościach, drętwiały nogi- zanurzano się w wodzie. Później panny biegły do domu sprawdzić w lusterku czy znikły piegi, krosty.

Wielki Piątek

Dziecko VI:

Wielki Piątek to najsmutniejszy dzień w roku. Chrystus skonał po długich mękach i śmierć zatriumfowała. Śmierć czyli zło. Dzwony milkną. Kiedy milkną dzwony, rozlega się dźwięk drewnianych kołatek. Obyczaj ten był okazją do urządzania psot. Młodzież biegała po wsi z grzechotkami, strasząc wszystkich. Do dziś zachował się zwyczaj obdarowywania dzieci w Wielkim Tygodniu grzechotkami.

(dzieci przebiegają przez widownię z kołatkami)

Wielka sobota

(na scenę wchodzi chłopiec z koszykiem jaj)

Chłopiec:

- Zniosła mi kura jajek 6
- pytam więc kurę
- czy mogę zjeść?

Kura:

Ko.. ko.. ko..
- ani sadzonych, ani na twardo,
i jajecznicy nie!
nie dam!
choćbym miała pęknąć!
nie!

Chłopiec:

Więc pytam grzecznie kury:
- czy mogę utrzeć te jaja na kogiel mogiel?
Spojrzała na mnie jak na osła
i zagdakała, wielce wyniosła, że:

Kura:

Jaja na pisanki zniosłam.!

(na scenę wchodzą dzieci przebrane za pisanki i śpiewają piosenkę pt. "Pisanki, pisanki")

Dziecko VII:

Zwyczaj malowania jaj na Wielkanoc wywodzi się jeszcze ze starych tradycji magii pogańskiej.

Jajko było symbolem odradzających się na wiosnę sił przyrody. W wielką sobotę święci się jajka.

Dawniej tak jak i teraz najpierw się je gotuje. W dawnych czasach wierzono ,że pisanka uchroni dom przed nieszczęściem. Zakopana pod nowo wybudowanym domem miała przynieść pomyślność. Rzucona w ogień- gasiła pożar. Umieszczona w oknie chroniła dom przed uderzeniem pioruna.

Poniedziałek

(na scenę wbiegają z piskiem dzieci ,polewając się wodą)

Dziecko VIII:

A w poniedziałkowy ranek- pisk , krzyk, śmiechy
Cała wieś tu biegnie
Śmigus- dyngus
Dyngus- śmigus
Nie kryjże się, nie wymiguj
Bo dziś każdy stary, młody
Nie uniknie wiadra wody.

W wielkanocny poniedziałek stary zwyczaj każe oblewać się wzajemnie wodą i wołać przy tym" śmigus- dyngus" Zdarzało się, że całymi wiadrami oblewano co ładniejsze panny. I chociaż czasem suchej nitki na nich nie zostawiano, wszyscy śmiali się i bawili oblewając się wzajemnie i nikt się nie gniewał.

(przez środek widowni idą chłopcy z kolorowym kurkiem)

Chłopcy:

Od podwórka do podwórka
idą chłopcy niosą kurka.
A niezwykły jest to kurek.
Skrzydła z dykty, ogon z piórek
Grzebieniasty, kolorowy
Wielkanocny- dyngusowy!.
Już przystaje pod okienkiem
I zaczyna swą piosenkę:

Idzie lato, zima schodzi
Nasz kogutek boso chodzi
Dajcie, dajcie chociaż grosik
Niech kogucik butki nosi.

(z okienka wygląda dziewczynka)

Chłopcy:

Za stodołą ścieżka
chowaj matko pieska
masz córeczkę ładną
to ci ją ukradną.

Kiedy gospodyni była chytra, ni drzwi , ni okna nie otwierała
I niczym kurka nie chciała obdarować , to taka jej piosenka brzmiała kogutkowa:

Chłopcy:

A w tej chałupinie
Skąpa gospodyni
Niech kureczka czymś obdarzy
Będzie jej się w polu darzyć
Oj darzyć, darzyć.

(gospodyni otwiera drzwi i daje ciasto, ser, czy jajka)

Dziecko IX:

I tak wędrowali chłopcy po wsi , od domu do domu niosąc kurka. A bywało przy tym dużo śmiechu.

Zwyczaj chodzenia z kurkiem w niektórych regionach Polski zachował się do dziś

Wszyscy:

Wielkanocne obyczaje
Wszyscy dobrze znamy
Pamiętamy o nich
Gdy przy stole się zbieramy
Piękna i rodzinna jest polska Wielkanoc

Siada mama przy stole
A przy mamie tata
I my.

Wiosna na nas zza firanek zerka
A pstrokate pisanki chcą tańczyć walczyka
Wpuśćmy wiosnę
Niech słońcem zabłyśnie nad stołem.
Wielkanocne świętowanie jak wiosna wesołe.

Opracowała mgr Halina Stolarz
Szkoła Podstawowa Jordanów.

Przy opracowaniu scenariusza wykorzystano materiał zawarty w następujących publikacjach:

1. Wiera Badalska "Jedzie kurek wielkanocny" , "Świerszczyk" nr 8 /92
2. Elżbieta Brzoza " Lany poniedziałek" , "Świerszczyk" nr 13/89
3. Ryszard Przymus "Wielkanoc, Wielkanoc" , ‘Świerszczyk" nr 16/87
4. Halina Szayerowa "Pisanki, pisanki" , "Szedł czarodziej" KAW Rzeszów 1986r.

Powrót