Celem opisanego poniżej przedsięwzięcia jest propagowanie czytelnictwa w szkole, rozwijanie zainteresowań czytelniczych oraz kształtowanie i utrwalanie nawyków kulturalnego obcowania z książką.

Na początku roku szkolnego, po wstępnym ustaleniu składu aktywu bibliotecznego przedstawiłam dzieciom mój pomysł promowania książek w formie krótkich (około 5-minutowych) przedstawień teatralnych. Chciałam, aby uczniowie przedstawiali wybrany przez siebie fragment książki. Nie zamierzałam nic im narzucać i czekałam, aż sami zadeklarują chęć uczestniczenia w przedsięwzięciu. Postanowiliśmy wybierać do promocji książki, które znajdują się w bibliotece.

Zadaniem dzieci miało być dobranie się w 2-, 3-osobowe grupy, wybranie książki i przedstawienie jej w interesujący sposób. Nie ponaglałam uczniów z podjęciem decyzji, zaproponowałam, aby przedyskutowali ten temat między sobą i sami się do tego pomysłu ustosunkowali. Cierpliwie czekałam na ich propozycje. Książki, które wybrali najpierw, to Pollyanna Porter i baśń Kopciuszek Perraulta. Wybierając fragment, który chcą przedstawić, uczniowie starali się, aby był to tekst bez udziału narratora, trochę zabawny, a przede wszystkim taki, który będą w stanie zagrać. Z książki Polyanna wybrali fragment rozmowy o grze w kulki pomiędzy panną Polly a Nancy, natomiast z Kopciuszka fragment, w którym przyrodnie siostry Kopciuszka szykują się na bal. Uczennice wystawiające fragment Pollyanny postanowiły, że nie będą uczyć się dokładnie całych wypowiadanych kwestii, tylko przedstawią tę rozmowę według swojego uznania, z zachowaniem jej sensu, ale w bardziej żartobliwy sposób. Dziewczynki grające Nancy i pannę Polly używały dużo gestykulacji i starały się mówić w bardzo dystyngowany sposób, przez nos, co dość zabawnie wyglądało. Do przedstawienia zdobyły stare falbaniaste sukienki i staromodny parasol. Efekt był ciekawy. Kopciuszka wystawiały trzy uczennice, z których tylko jedna miała jakieś doświadczenie teatralne. Młode aktorki postanowiły nie zmieniać tekstu baśni i nauczyć się fragmentu na pamięć. Próby zajęły nam 4 spotkania, w tym czasie wykonałyśmy także napisy z nazwiskami autorów i tytułami książek.

Razem z uczniami postanowiłam, że pokazy będą obywały się podczas lekcji - obawialiśmy się, że na przerwach panuje zbyt duży hałas. Nauczyciele nie mieli pretensji o te krótkie, trwające najwyżej 5 minut, przedstawienia. Uważali nawet, że stanowią one miły przerywnik. Po każdym przedstawieniu w bibliotece pojawiało się wielu wypożyczających - każdy chciał przeczytać przedstawioną książkę. Ze względu na ograniczoną liczbę książek, wypożyczałam uczniom publikacje o podobnej tematyce albo napisane przez tych samych autorów.

W związku z powodzeniem przedsięwzięcia i licznymi pytaniami uczniów o dalsze pokazy zdecydowaliśmy się na następną promocję. Do przedstawiania książek zgłosiło się tym razem więcej chętnych. Wybraliśmy trzy książki: Czarnoksiężnik z krainy Oz Bauma, Kot w butach Perraulta i Brzydkie kaczątko Andersena. Ostatnia baśń została wystawiona w formie pantomimy. Kiedy uczniowie przygotowali się do występów, rozwiesiliśmy w szkole ogłoszenia, w które dni i na których przerwach będą odbywały się przedstawienia. Chętnych było bardzo dużo, dlatego pokazy trwały przez trzy dni na określonych przerwach. Nauczyciele, w związku z powodzeniem akcji, chcieli, aby i na ich lekcjach, zwłaszcza godzinach wychowawczych, zostały przedstawione scenki.

Dodatkowym urozmaiceniem mają być konkursy, organizowane po każdym występie. Za poprawną odpowiedÄ˝ na pytanie dotyczące przedstawianych i przeczytanych książek uczeń otrzyma słodką nagrodę. Pod koniec roku szkolnego cała szkolna społeczność weÄ˝mie udział w głosowaniu na najlepiej wystawioną sztukę książkową. Zwycięzcy otrzymają pamiątkowe dyplomy oraz nagrody. Nauczyciele bibliotekarze ustalą, która z przedstawianych książek była najczęściej wypożyczana. Wśród czytelników biblioteki zostaną rozlosowane nagrody niespodzianki.

Po przedstawieniach wzrasta czytelnictwo, uczniowie chętniej zaglądają do biblioteki, podejmują rozmowy dotyczące książek, filmów, nawet własnych problemów. Jest też coraz więcej chętnych do udziału w występach - dzięki temu uczniowie mogą nie tylko wzbogacić słownictwo związane z teatrem, lecz także sztukę przekazu słowa pisanego.

Małgorzata Szczepaniak
Słupca,
Szkoła Podstawowa nr 3